ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Παρ’ όλες τις προσπάθειες των εκπροσώπων του Ασφαλιστικού κλάδου να επικοινωνήσουν με το Υπουργείο προκειμένου να βρεθεί μια εύλογη και εφικτή λύση στα προβλήματα που προέκυψαν από την παγκόσμια οικονομική κρίση, το Υπουργείο μάλλον αδιαφορεί.
Δεν είναι μόνον οι Τράπεζες που αντιμετωπίζουν προβλήματα ή η πραγματική οικονομία των δεκάδων βιοτεχνιών και βιομηχανιών. Είναι επίσης και οι Ασφαλιστικές εταιρείες επειδή απαρτίζουν και αυτές μια τεράστια βιομηχανία. Την ασφαλιστική βιομηχανία!.

Η κάθετη πτώση των αγορών επηρέασε άμεσα τόσο τα αποθεματικά, τα κεφάλαια φερεγγυότητας, όσο και τα κεφάλαια των εταιρειών. Η εμμονή του Υπουργείου, τόσο τα αποθεματικά όσο και τα κεφάλαια φερεγγυότητας να αποτιμώνται σύμφωνα με την αντικειμενική αξία των ακινήτων, συν μια προσαύξηση 30%, δεν βοηθάει την κατάσταση. Ο περιορισμός της αποτίμησης των ακινήτων που καλύπτουν μόνο τα κεφάλαια των εταιρειών, τα λεγόμενα ελεύθερα, σύμφωνα με μια εύλογη τρέχουσα εμπορική αξία που υποδεικνύουν τα Νέα Διεθνή Λογιστικά πρότυπα, δεν λύνει το πρόβλημα της κρίσης που ξέσπασε!

Δεν φτάνει που το αρμόδιο Υπουργείο έχει την ευθύνη για το άλυτο μέχρι στιγμής πρόβλημα της υποαποθεματοποίησης που δημιουργήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια, το νέο εποπτεύον Υπουργείο, αρνείται να δεχτεί ότι η υποτίμηση των ακινήτων που είναι δεσμευμένα για αποθεματικά και κεφάλαια φερεγγυότητας με την αντικειμενική τους αξία, συν ένα 30%, αποτελεί μια άδικη μεταχείριση. Δεν στηρίζεται από καμία λογική βάση. Είναι αδιανόητο να έχει δεσμεύσει μια ασφαλιστική εταιρεία ένα ακίνητο στα αποθεματικά της σε ένα πολύ καλό κεντρικό σημείο, αξίας ας πούμε ενός εκατομμυρίου ευρώ και την ίδια ώρα η Πολιτεία να το αξιολογεί στο ένα τρίτο ή στα δύο τρίτα της αξίας του, συν 30% έτσι για καπρίτσιο! Δήθεν για την προστασία των Ασφαλισμένων…

Είναι σαφής η έλλειψη εποπτείας για σχεδόν 30 χρόνια στη χώρα μας με αποτέλεσμα να έκανε ο κάθε ένας ό,τι ήθελε, αλλά ταυτοχρόνως υπάρχει και η άρνηση αποτίμησης της περιουσίας των ασφαλιστικών εταιρειών στην τρέχουσα αξίας της. Υπάρχουν τρόποι να αποτραπούν υπερβολές στις αποτιμήσεις. Δεν νομίζω πως μπορεί η Πολιτεία να πηγαίνει από το ένα άκρο στο άλλο! Υποτίθεται ότι είναι οι Ρυθμιστές των Αγορών!

Όταν ας πούμε η Επιτελική Εταιρική Διακυβέρνηση, γνωστή ως «Corporate Executive Management» θεωρεί ως φυσιολογική την ταυτόχρονη αντιμετώπιση πολλών κρίσιμων θεμάτων, η αντίστοιχη Πολιτική Διακυβέρνηση έχει περισσότερους λόγους να είναι σε θέση να κάνει το ίδιο.

Η Εποπτική Αρχή δεν υπάρχει για να χαράσσει πολιτική. Ο ρόλος της είναι άλλος. Είναι να διαβεβαιώνει ότι τηρείται το γράμμα του νόμου και ότι οι εταιρείες και οι λοιποί διαμεσολαβούντες συμμορφώνονται με αυτό. Άλλοι, είναι οι αρμόδιοι. Πρέπει να βοηθηθούν οι εταιρείες να επιβιώσουν, να μπουν λογικά χρονοδιαγράμματα συμμόρφωσης, χρόνων όχι μηνών.

Χρειάστηκαν πολλά χρόνια λόγω της αδιαφορίας της Πολιτείας για να φτάσουν στο σημείο που έφτασαν και χρειάζονται προφανώς άλλα τόσα χρόνια για να λυθούν ουσιαστικά και όχι με «αναγκαστικές» επιδιορθώσεις. Η Πολιτεία πρέπει να δώσει πραγματικά κίνητρα για να ζωντανέψει ο κλάδος. Η φοροαπαλλαγή των 1.200€ σήμερα είναι πενιχρή, επειδή ένας πολίτης αγοράζει σήμερα αγοραστική αξία 1.200€ το χρόνο ως πρόσθετο συνταξιοδοτικό εισόδημα για μετά από 20-30 χρόνια, δηλαδή 100€ το…μήνα. Πρέπει να μελετηθούν τα πολλά κίνητρα άλλων κρατών, η ίδια η Πολιτεία πρέπει να σκύψει επάνω από το ακανθώδες πρόβλημα των μικρών προβληματικών εταιρειών τώρα, γιατί σε ένα χρόνο ή δύο ίσως θα είναι πολύ αργά!

Κατά την ταπεινή μου άποψη θα πρότεινα, η πολιτική ηγεσία να επιλέξει ένα διεθνή οίκο αναλογισμών και να τους αναθέσει τη μελέτη δημιουργίας ενός πιθανού πολυμετοχικού σχήματος μικρών εταιρειών, με αντιστάθμισμα την παρακράτηση μέρους των περιουσιακών στοιχείων τους από το κράτος ως εγγύηση. Όσον αφορά τα απαιτούμενα κεφάλαια, ο καθένας θα έχει κεφαλαιακή συμμετοχή, σύμφωνα με τουλάχιστον τρεις τέσσερις ουσιαστικούς παράγοντες, όπως είναι ο τζίρος, τα κέρδη, τα περιουσιακά στοιχεία και η αποθεματοποίηση που θα έχει μέχρι την εφαρμογή ενός τέτοιου εγχειρήματος. Θα μπορούσαμε έτσι να πούμε ότι είναι ένα σχήμα που μοιάζει με αυτό ενός Σ.Δ.Ι.Τ. το οποίο όμως έχει μέλλον και προοπτική. Όποιος θέλει να παραμείνει «αφεντικό» και αρνείται να συμβιβαστεί σε ένα Υγιές και δίκαιο σχήμα, ας πάει να βρει τα κεφάλαια και αν τα βρει, ας παραμείνει «αφεντικό»!

Ο έτερος κλάδος των ζημιών επίσης περιλαμβάνει ένα «πόρο» μεγάλης αξίας, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει ως «μαξιλάρι» σε μια παρόμοια περίπτωση. Πρόκειται για τις προμήθειες που καταβάλει. Ένα εφικτό ποσοστό «προμήθειας» για το κάθε ένα μέλος μιας παρόμοιας κοινοπραξίας, σύμφωνα με το χαρτοφυλάκιό του, εξασφαλίζει στα πρώην «αφεντικά» ένα γενναιόδωρο εισόδημα, τους μετατρέπει άμεσα σε εξαιρετικούς διευθυντές πωλήσεων και η διοίκηση της εταιρείας, ανατίθεται σε επαγγελματίες Μάνατζερ πολύ αυστηρά όμως ελεγχόμενους, από τα μέλη και το κράτος! Αν δεν δεχτεί ο (Α) ή ο (Β) λόγω εγωισμού ή άλλων κωλυμάτων δεν θα πρέπει να έχει και άλλες επιλογές! Έγκαιρα, όμως, όχι να ψάχνουμε απεγνωσμένα τους τελευταίους δύο - τρεις μήνες για λύσεις! Η Πολιτεία, οφείλει από τώρα να στέλνει επιστολές αλλά και τα όργανα ελέγχου της και να ζητάει τα αντίστοιχα επιχειρηματικά σχέδια επιβίωσης των προβληματικών εταιρειών, αφού παράλληλα ασχοληθεί σοβαρά με εναλλακτικά σενάρια επιβίωσης της κάθε μιας, αν και εφόσον είναι εφικτό. Οι θέσεις εργασίας, πρέπει να σωθούν!

Για την Ολυμπιακή ασχολείται μέρα - νύχτα ο υπουργός, ο κος Χατζηδάκης!

Για μερικές ίσως δεκάδες προβληματικές ασφαλιστικές με χιλιάδες περίπου εργαζόμενους, θα προλάβει η συντεταγμένη Πολιτεία να ασχοληθεί μαζί τους, για να σώσει τις εργασίες τους και κατ' επέκταση τα φορολογικά της έσοδα;
Η Ασφαλιστική αγορά, δεν ζητάει από την Πολιτεία τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που σκορπίστηκαν δεκαετίες για την Ολυμπιακή, τον Ο.Σ.Ε, τον Ο.Α.Ε, και τόσες άλλες δημόσιες ή μη εταιρείες δήθεν, για να σωθούν οι θέσεις εργασίας, ζητάει το πατριωτικό ενδιαφέρον της…το χρόνο της…

Η Πολιτεία αποφάσισε να στηρίξει τις Τράπεζες με τα χρήματα όλων των φορολογουμένων, γιατί πιθανόν τα έχει διαθέσιμα όποτε θέλει. Απλά, βάζει φόρους και τα εισπράττει. Αν η Πολιτεία έκανε καλά τη δουλειά της, θα φρόντιζε για τη ρημάδα τη λεγόμενη «Πρόληψη»! Αν δεν θέλει να αναγκαστεί να στηρίξει και τις τόσες Ασφαλιστικές, την ύστατη ώρα της κρίσης, και να φορτώσει στους φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας και αυτά τα τεράστια κονδύλια σε διάφορα επικουρικά ή όπου αλλού, ας κάνει κάτι, τώρα.